ترکیب واقعیت و شبیه ساز

یکی از بهترین فیلم هایی که می توان دید و لذت برد، فیلم inception است.

بی شک جذابیت این فیلم به دلیل بازی لئوناردو دیکاپریو و کارگردانی نولان است.

اما دلیل نوشتن این مطلب فقط این ها نیست. اگر فیلم را دیده باشید متوجه می شوید که شخصی که نقش زن لئو را بازی می کند در طی فیلم دست به خودکشی می زند، چون نمی تواند فرق بین واقعیت و دنیای شبیه سازی را متوجه شود.

حدود 6 ماه پیش ایلان ماسک در کنفرانسی گفت:

شانس این که دنیای ما واقعی باشد، یک در یک میلیارد است.

صحبت ایلان ماسک به این موضوع بر می گردد که امکان دارد ما در یک شبیه ساز زندگی کنیم. او صحبت های بیشتر خود را اینگونه توضیح می دهد:

 مهم‌ترین بحثی که در مورد زندگی در یک شبیه‌سازی برای ما وجود دارد، این است: چهل سال پیش، یک بازی‌ به نام پانگ داشتیم که از یک نقطه و دو مستطیل تشکیل شده بود (از اولین نمونه‌های بازی‌های آرکید و ورزشی که شبیه‌سازی بازی پینگ‌پنگ بود). اکنون، ۴۰ سال بعد، ما شبیه‌سازی‌هایی سه‌بعدی و واقعی از این بازی داریم که میلیون‌ها نفر به‌طور هم‌زمان از آن استفاده می‌کنند و هر سال هم بهتر می‌شود. به‌زودی ما واقعیت مجازی و واقعیت افزوده نیز خواهیم داشت. اگر سرعت پیشرفت را در نظر بگیرید، این بازی‌ها به‌زودی از واقعیت غیر قابل تشخیص خواهند شد.

منبع خبر

شاید فیلم ماتریکس هم کمی به درک این مسئله کمک کند.

واقعا ذهن انسان درگیر می شود. در سال های اخیر رقابت بر سر هوش مصنوعی بسیار بالا گرفته است. در حدی که ولادیمیر پوتین چند ماه پیش گفت:

هوش مصنوعی، نه‌تنها آینده‌ی روسیه، بلکه آینده‌ی کل جهان را رقم می‌زند. هوش مصنوعی فرصت‌های شگفت‌انگیزی به همراه دارد؛ ولی خطرهایی هم در پی خواهد داشت که قابل پیش بینی نخواهند بود. هر کشوری که در این زمینه پیشرو باشد، هدایت جهان را در دست خواهد گرفت.

منبع خبر

شرکت های بسیاری مانند گوگل، فیس بوک و نورالینک در زمینه هوش مصنوعی فعالیت می کنند.

با تشکر

حمید طهماسبی