پازل موفقیت

از نوجوانی همیشه سوالم این بود که چگونه می شود موفق بود و به موفقیت رسید.

تشنه این بودم که یک نفر را پیدا کنم که موفق باشد و آن را الگوی خودم کنم. (بعد ها که بزرگتر شدم با مفهوم Mentor و Mentorship آشنا شدم)

تا رسیدم به دوران کنکور.

در هر درسی با بهترین استادهای آن کلاس برداشتم (البته در کل کارم اشتباه بود). اما یک مزیت بزرگ برای من داشت، دیدن این همه آدم موفق از نزدیک به من خیلی ایده داد. نکته جالبی که برای من داشت این بود که چقدر این ها نقاط مشترک با هم دارند و در سال های بعد همان خصوصیات را در آدم های موفق دیگر به کرات مشاهده کردم.

بعد از اینکه کنکور را پشت سر گذاشتم از حدود 40 الی 50 نفر پرسیدم “انسان خوب و موفق چه ملاک هایی دارد؟” (این عین جمله ای بود که می پرسیدم، چون همین الان آن دفترچه ای که جواب ها را یادداشت می کردم، روی میز جلوی چشمانم هست). زمانی که نظر همه اطرافیان را پرسیدم و نوشتم، به سراغ آن معلم هایی که یک سال سخت را با آن ها گذراندم رفتم. همین سوال را از آنان پرسیدم.

دو تا از بهترین جملاتی که هر دو یک معنی داشتند را از دو تا از بهترین معلمانم یادداشت کردم:

1. انسان موفق انسانیست که پشتکار داشته باشد
2. انسان موفق انسانیست که زمین می خورد، زمین گیر نمی شود

آن سوال دوران نوجوانی کماکان تا به امروز پس ذهن من مانده و هنوز به دنبال تکمیل جواب آن هستم. به دلیل اینکه این تجربه را با شما به اشتراک بگذارم و حاصل یک مشاهده بیش از ده ساله را برای شما بازگو کنم، سری پازل موفقیت را شروع به نوشتن می کنم.(چقدر خوب می شود که شما عزیزان هم در این موضوع به من کمک کنید و تجربیات خود را بگویید)

در هر مطلب سعی می کنم که یک تکه از این پازل را اینجا بگویم و شرح دهم.

تا به حال دو تکه از این پازل را تحت عنوان صبر و تمایز گفته ام.

در اینجا فقط می خواهم برای هر کدام یک میکرواکشن هم تعریف کنم و مطلب راجع به این دو تکه پازل را ببندم.

میکرواکشن صبر: 

هر چیزی که می خواهید برای خود بخرید را به تعویق بیاندازید.

با این شرط ها که:

• یک نیاز خیلی ضروری نباشد که آن را باید هر چه زودتر تهیه کنید
• همین الان هم توانایی تهیه آن را داشته باشید. نه اینکه چون نمی توانید از پس هزینه اش برآیید، بگویید پس تمرین صبر می کنم

به عنوان مثال: الان هوس خوردن پیتزا کردم، ولی پس فردا بخورم

میکرواکشن تمایز:

در هر لحظه به این فکر کنید که چه کاری بکنم یا چه چیزی بگویم که از دیگران متمایز شوم.

شاید پوشیدن یک رنگ متفاوت لباس

یک سکوت معنادار (در یک جای پر ازدحام و شلوغ و طلبکار)

یک خسته نباشید به پاکبان شهرداری ساعت 6 صبح (که همه دارند زمین و زمان را فحش می دهند که چرا باید الان بیدار شوند)

الان یاد فایل اتیکت افتادم (فکر کنم در همین فایل بود). آنجایی که می گفت: اگر می بینی همه بدون اجازه وارد یک اتاق می شوند و می روند صحبت می کنند شما دم درب بمانید تا به شما اجازه بدهند، به احتمال بیشتر کار شما را بهتر انجام خواهند داد.

به نظر من فایل اتیکت به دلیل اینکه خیلی از ما آن را رعایت نمی کنیم، مملو از کارهایی است که می توان به واسطه آن به راحتی متمایز شد.

تکه پازل بعدی دقت است.

با تشکر

حمید طهماسبی