در این شرایط چه کنیم؟

(صرفا یک نظر شخصی است و نه بیشتر)

از سال قبل می دانستم هم از لحاظ کسب و کار خودمان و هم شرایط مملکت، سال 97 سال سختی است. در مورد اولی درست پیش بینی کرده بودم اما دومی را اصلا تا به این حد متصور نبودم. (البته یادمان باشد هنوز نیمی از سال باقیست)

سوالی که این روزها ذهن همه را مشغول کرده این است که “در این شرایط چه کنیم؟”

فکر می کنم بهترین کار این است که به همان کاری که داریم ادامه دهیم.

اگر عرصه در حدی بر ما تنگ شده که قادر به ادامه دادن نیستیم، تلاش کنیم و ادامه دهیم، اگر نه تعطیل کنیم.

 

اگر به این نتیجه رسیدیم که نمی خواهیم تعطیل کنیم، به زیر ساخت ها بیشتر رسیدگی کنیم: (این وضع بهترین موقع برای رسیدگی به پایه و اساس کسب و کار است)

زیر ساخت می تواند مربوط به زیر ساخت های مخابراتی باشد

می تواند مربوط به آموزش منابع انسانی باشد

می تواند مربوط به مستند سازی های سازمان

زیر ساخت های حسابداری و مالی

و …

 

چه کسانی بیشتر در این اوضاع متضرر می شوند؟ (همه که متضرر می شوند)

  1. اولین نفرات، اشخاصی هستند که مشغول به کسب و کارهای سنتی هستند. البته این افراد از همه بهتر سرشان تو حساب کتاب است. اما نوپاهای بازار سنتی اولین زمین خوردگان خواهند بود. اشخاص دیگر (حتی قدیمی ها) هم دست به عصا تر از همیشه تصمیم می گیرند و گام بر می دارند. این دسته سهم بزرگی از بازار ایران هستند.
  2. دسته دوم کسب و کارهای مبتنی بر تکنولوژی هستند. حالا چه استارتاپی و چه غیر استارتاپی (فرق عمده استارتاپ با بقیه کسب و کارها قابلیت مقیاس پذیری آن است). حوزه های زیادی هستند و مدل کسب و کار ها بسیار است، اما شرایط برای مارکت پلیس ها کمی وخیم است بخصوص product market place ها.

    تعداد کمی از کسب وکارها که بالغ شده اند نیز دچار بحران می شوند اما نه به شدت کسب و کارهایی که در مراحل اصطلاحا Early Stage ، Seed و Pre Seed هستند. خیلی ها در مرحله ایده بودند که بی خیال شدند و شروع نکرده پا پس کشیدند.

    کسب و کارهایی که بیشتر نمایشی بودند و اهل شو بازی کردن بودند دچار ضرر زیادی می شوند. آن هایی که با سایت های بهبود الکسا کار کردند، آن هایی که برای نصب اپلیکیشن هایشان در بازی های مختلف چوب و سکه و طلا دادند تا عدد نصب شان در کافه بازار یا گوگل پلی بالا رود.

 

چه باید کرد؟

  1. تا جایی که می شود باید منابع را مدیریت کرد.
  2. در این برهه هیچ کس و هیچ چیز (با تاکید بیشتر بخوانید) بیشتر از منابع انسانی هم دل، آگاه و حرفه ای نمی تواند کسب و کار را در این وضعیت حساس کمک کند و رهایی دهد.

خوش به سعادت آنان که تیمی همراه، هم دل و با مهارت دارند.

 

 

تا قبل از این شرایط حساس من هرگز به این شدت با کلمه “ابهام” مواجهه نشده بودم و معنی گام برداشتن در مه را نفهمیده بودم. البته کسب و کار ما ذاتا حرکت در مه هست اما حالا که با مه وضعیت کنونی هم جمع شده تبدیل به مه غلیظی شده است.

خیلی ها امسال را با سال 91 مقایسه می کنند اما به نظر من وضعیت از سال 91 خراب تر است.

برخی افراد هم خودشان کار درست و حسابی ندارند، خرج خاصی هم ندارند و در این مرحله شروع به گیر دادن به کسانی که از وضعیت فعلی ناراضی هستند و می نالند کرده اند.

 

با تشکر

حمید طهماسبی
4.7/5 - (20 امتیاز)

6 دیدگاه روشن در این شرایط چه کنیم؟

  • من هم با بیشتر صحبت های تو موافقم
    البته این روزا که بیشتر اطرافیان من در حال ناله کردن از شرایط فعلی هستن، من درک نمی کنم این ناله کردن اگرچه به حق است اما کدام دردی را وا می کند ؟ همین که به قول تو مدیریت منابع مالی ، انسانی ، زمان و… رو کمی بهره ور تر کنیم و با بیشتر کار کردن (همون‌طور که محمدرضا چند روز قبل گفت) سختی شرایط رو کمی کمتر کنیم حس خون رو بهتر می کنه ، وگرنه غصه خوردن برای چیزی که ما تاثیری روی اون نداریم، کاری فرسایشی هست.

    • مجید نالیدن که کار همیشه اکثر مردم هست
      نمی دونم انگار مسابقه بدبختیه
      هرکس ثابت کنه بدبخت تره برنده است. بعضی ها فکر می کنن اگر ناله نکنن بقیه ازشون توقع کمک دارن

  • من فکر میکنم در این شرایط بهترین راهکار صادرات است. پس لطفا اگر نظری در این رابطه دارید بفرمایید.

  • به نظرم یکی از موهبت های (البته با وسواس واژه موهبت را از بین چند کلمه انتخاب کردم) این شرایط این است که حرفه ای های صنایع مختلف آب دیده تر می شوند و تا حدودی غیرحرفه ای ها مجبور به ترک صحنه می شوند.
    میشه یه جورایی این شرایط رو به نکته بالا به برف و سرمای زمستان تشبیه کرد. پدرم می گوید قدیم که برف زیاد می آمد و طبیعتا سرما هم مدت زمان زیادی طول می کشید، تمام آفت ها را ازبین می برد و آن زمان در فصل بهار و تابستان هیچ نیازی به استفاده از آفت کش های شیمایی نبود.

    • با سلام خدمت دوست عزیز
      فکر میکنم در شرایط کنونی کسانی که رابطه و رانت بیشتر دارند باقی می مانند و بقیه خداحافظ. حالا ممکن است در بین کسانی که رانت و رابطه دارند حرفه ای ها هم وجود داشته باشند که بعید می دانم تعدادشان زیاد باشد.
      در شرایط کنونی فکر میکنم اگر سرما و برف طولانی بیاید، حشرات و آفت هایی هستند که قبلا چنان گردن کلفت شده اند و سرپناه خوبی برای خود ساخته اند که اگر تابستان هم نیاید برایشان مهم نیست. در این وانفسا (سرما و برف) تعدادی کرم بی آزار و بدبخت خواهند مرد.

      • حرف شما را قبول دارم
        همین وضع اگر تا پایان سال ادامه پیدا کند قطعا شاهد از بین رفتن خیلی بیزنس های حتی خوب هستیم (البته منظورم بیزنس سالم خوب هست)

دیدگاه خود را بنویسید:

آدرس ایمیل شما نمایش داده نخواهد شد.