سنگ، شن و آب. شما کدامید؟

این مطلب را بیشتر برای جاگیری و در نقش فرو رفتن در تیم و کارتیمی نوشته ام. برای کسانی مناسب است که به کارتیمی و اثربخشی آن علاقه مند هستند یا به هر نحو کارتیمی دغدغه آنان است.

یک ظرف شیشه ای را در نظر بگیرید. می خواهیم کل ظرفیت آن را پُر کنیم.

مقداری سنگ درشت، مقداری شن و مقداری آب داریم. می دانیم که اگر کل ظرف را با سنگ پُر کنیم قطعا از تمام ظرفیت ظرف استفاده نمی شود. پس ناگزیر از استفاده شن در بین آن ها هستیم و بعد از آن فقط می توانیم از آب برای پر کردن بین ظرفیت دانه های شن استفاده کنیم. حالا یک ظرف داریم، که می توانیم بگوییم از تمام ظرفیت های آن استفاده شده است.

ظرف استعاره از کار تیمی و خروجی آن دارد. زمانی کار تیمی به بهترین نحو ممکن استفاده می شود که هر کدام از اعضا در نقش درستی قرار بگیرند.

نمی توانیم بگوییم نقش سنگ پُر رنگ تر است یا شن یا آب. هر کدام که نباشند توازن در کارتیمی برهم می ریزد. فرض کنید سنگی وجود ندارد، آنگاه ما باید برای پر کردن ظرف از شن و آب خیلی بیشتری استفاده کنیم و عملا نمی توانیم بهینه عمل کنیم.

فرض کنیم آب نداریم دوباره با هوای بین شن اتلاف منابع خواهیم داشت و …

اولین نکته مهم این است که ما بتوانیم نقش خودمان را در تیم بدانیم. کسی که شن یا آب است اگر بخواهد نقش سنگ را بازی کند قطعا نمی تواند آنطور که باید مفید باشد. اما شاید شن در یک تیم سنگ در تیمی دیگری باشد (این را هم در نظر بگیرید)

سنگ: کارهایی که از لحاظ ظاهری بیشتر دیده می شنود. مانند کسانی که در تیم فوتبال نوک حمله بازی می کنند. آن ها گل می زنند و هر تیم با گل های زده می تواند صعود کند.

شن: کسانی که عصای دست سنگ ها هستند و همدل با آب ها. مانند دفاع در تیم فوتبال

آب: کسانی که حضورشان آنطور که باید به چشم نمی آید اما حضورشان به وقتش بسیار حائز اهمیت است. مانند دروازه بان

در کارهای تیمی در شرکت هم همین وضعیت سنگ و شن و آب وجود دارد.

سنگ ها استراتژی ها را مشخص می کنند یا شاید کارهای پایه ای تر انجام دهند (رئیس جمهور)

شن ها عموما دستی بر اجرا دارند (وزیر)

آب ها کاملا در اجرا هستند (معاون وزیر)

خلاصه مطلب خواستم بگم، در کارتیمی چیزی به نام کار و تسک مهمتر وجود ندارد، اگر چیزی باشد فقط بحث اولویت هاست. در تیمی که افراد خود یا دپارتمان خود را مهمتر از بقیه بدانند فاتحه آن تیم خوانده شده است.

با تشکر

حمید طهماسبی