و باز هم تسلیت

حقیقت چون که در اینگونه مواقع فضای آنلاین پر می شود از تسلیت و سیاهی

معمولا کاری انجام می دهم که کمی مفید تر باشد.

اما واقعا برای تلفات در سانحه هوایی هیچ کاری از من برنمی آید.

طبق چیزی هایی که من شنیده ام حدود 66 نفر در این حادثه جان باختند. اگر هر نفر در یک خانواده 5 نفره هم باشد، امشب حداقل 330 نفر از هموطنان ما عزادار هستند.

نمی دانم که خدا را شکر کنم که جنگ نبوده و در سانحه هوایی فوت کردند؟

نمی دانم آمریکا را لعنت کنم که ما را تحریم کرده؟

نمی دانم ما پول نداریم هواپیما بخریم؟

شاید داریم، صلاح نمی دانیم با پولمان اینگونه خرید ها را انجام بدهیم.

نمی دانم مدیریت ضعیف است؟

نمی دانم راه صعب العبور است؟

شاید مخالفان دولت اینگونه خبر ها را چون خیلی دوست دارند آن را حمایت می کنند.

اما تنها چیزی که می دانم تلفات جانی در این مقیاس (66 نفر خیلی زیاد است)، برای اینچنین حوادثی (سقوط هواپیما) خیلی خیلی زور دارد.

از سیل رنج بکشیم، از زلزله رنج بکشیم، از آتش رنج بکشیم، از ساختمان فرسوده رنج بکشیم

دیگر از کمبود تکنولوژی چرا؟

الان یکسری آدم می گردند 4 تا کشور از ما بدبخت تر پیدا می کنند که در آن کشورها هر ماه یک هواپیما سقوط می کند. بعد ما باید خوشحال باشیم و خدا را شکر کنیم که مثل آن ها نیستیم.

با تشکر

حمید طهماسبی