تصمیمی که باید با خود بگیریم

هر کدام از ما تصوری از شرایط اجتماعی ، فرهنگی و تحصیلی برای خودمان داریم و به تبع آن خواسته هایی برای آینده .

تلاش، مشاهدات، تجربیات و رهنمودهای مختلف را میشنویم ، مشورت میکنیم و فکر میکنیم تا بتوانیم تصمیمی برای خود بگیریم .

مدت هاست که به رفتار دیگران نگاه و در ادامه به آن فکر میکنم . افرادی که با شعار تلاش ، تغییر ، خواستن و متعهد بودن  پیش من می آیند و همه چیز در صحبت کردن خوب است اما در کمتر از 24 ساعت و در لحظه ی رسیدن به عمل ، شانه خالی می کنند . روزهای اول این مشاهدات را ساده میدیدم و از کنار آن میگذشتم . اما با افزایش جامعه ی آماری ، بیشتر توجهم را به خودش جلب کرد .  چند روزی فقط طرح سوال کردم . که چرا باید این روند در تعداد افراد زیادی تکرار شود . شاید من موضوع را اشتباه فهمیده ام . به خودم  و رفتارهایم بیشتر توجه کردم ، استانداردهای  خودم را دوباره سنجیدم ، با مطالعاتم مقایسه کردم و با دوستان هم مشورت کردم و به این نتیجه رسیدم که این موضوع  عملاً تا حد زیادی ارتباط با مسائل بیرونی دیگر دارد . جنس نقصی که مشاهده کردم حاصل از اشتباهات مکرر و عدم تصمیم گرفتن در لحظه ی آخر بود . آنجاییکه باید داده هارا جمع کنند ، سبک سنگین کنند ، مقایسه کنند ، با افراد مرتبط مشورت کنند و تصمیم بگیرند . نکته ی قابل توجهی که در اکثر موارد مشاهده کردم مشورت های نابجا با افراد ناآگاه و یا تشخیص ناپخته ی خود فرد بدلیل تصمیم های کوچک ناصحیحی بوده که تاکنون در زندگی خود گرفته که سبب شده به درک صحیحی از موضوع نرسد . وقتی با عمق بیشتری به موضوع نگاه میکنم میبینم که چقدر خطاهای کوچک در تعداد زیاد ، چطور میتونه زندگی فرد رو آروم آروم به سمت نامعلوم و ناصحیحی ببره .

 مشکل بعدی را در افراد پر مدعای نابلد دیدم . افرادی که در ظاهر از خود و مهارت های نداشته ی خود بت ساخته اند و برای اثبات و امتحان همان مهارت ها نیز حاضر نبودند خود را به یک آزمون 30 تا 40 روزه دعوت کنند .

افراد دیگری هم بودند که به لحظه ی تصمیم گیری رسیده بودند ، مستعد بر عملی کردن تصمیمشان نیز بودند اما فقط با یک نه شنیدن از فردی که شریک زندگیشان بود یا دوست صمیمی یا خانواده ی خود ، از مسیری که میتوانستند انتخاب کنند فاصله گرفتند .

چقدر تلخ است که تصمیمی که امروز باید گرفته شود تا آینده و سرنوشت خود را بسازیم ، به سادگی و با سهل انگاری در انتخاب همفکرهایمان و با یک مشورت نابجا گرفته نشود و ما را به سمت مسیر ناصحیحی سوق دهد .

تصمیم هایی از جنس استقلال و فرد گرایی که باید گرفته میشد تا فرد به خود فرصت انتخاب حرکت در مسیرهایی را میداد  که شاید آینده ی او را متفاوت تر از تصور اطرافیانش میساخت .

پیشنهادی که برای ایجاد تغییر در این روند دارم در وهله ی اول مشخص کردن تکلیف با خودمان است . باید سوال بسازیم و دائماً از خودمان بپرسیم تا با درگیر شدن به پاسخ آنها به لحظه ای برسیم که خود را به عمل برسانیم تا تجربه ی اجرایی یک تصمیم شخصی را با تمام وجود درک کنیم و در طول مسیر تجربیات را ثبت و بررسی کنیم . یادمان باشد که یکی از موثرترین عوامل تاثیرگذار برای کسب تجربه ، صبر است . باید بدانیم که تجربه در گذر زمان کسب میشود و با مشخص کردن زمانبندی در مسیر انتخاب شده  ، تلاش کنیم خود را بسنجیم .

از عوامل موثر دیگر ، انتخاب یک فرد به عنوان راهنماست . فردی که تجربیات خوبی داشته باشد و با عمل خود ،  بلوغ خود را نشان داده باشد . باید در مسیرمان با او مشورت کنیم و راهنمایی بگیریم تا بتوانیم با خطای کمتری مسیر خود را به پیش ببریم .

متعهد باشیم و مستعد بر تصمیمی که گرفتیم عمل کنیم و با شنیدن نظرات منفی دلسرد نشویم .

اگر تلاش کنیم با این روحیه و نگاه تصمیم بگیریم دو اتفاق را تجربه میکنیم . یا به مسیر درست و مورد انتظار میرسیم و با تلاش مضاعف  برای رسیدن به اهداف خود قدم برمیداریم و یا با تجربه ی شکست در مسیر انتخابی به ضعف ها و ناپختگی های خود پی میبریم و برای اصلاح آن جنس فکری و مدل ذهنی خود را برای رسیدن به مسیر مطلوب تغییر میدهیم .

حبیب صادقی نژاد