این مدت خیلی حضور کمرنگی در وبلاگ خودم داشتم.
این به معنای این نیست که فعالیتی ندارم، نه. اتفاقا خیلی بیشتر در حال خواندن هستم و بیش از همیشه به وبلاگ محمدرضا شعبانعلی سر می زنم. آنقدر این وبلاگ خوب است که دلم می خواهد دوباره وقت بگذارم از اولش را شروع کنم به خواندن. سال 94 این کار را کردم، حدود 6 ماه طول کشید تا توانستم کل آن را بخوانم. اما این دفعه ایده ی دیگری دارم.
می خواهم یک پست از بهترین تاپیک هایی که محمدرضا راجع به آن صحبت کرده جمع آوری کنم. تا امروز 1353 تا مطلب منتشر کرده است. به نظرم بتوان با اصل پارِتو (80/20) گفت که اگر 270 تا از بهترین و آموزنده ترین پست هایش را استخراج کنیم می توانیم نتیجه گیری کنیم که 80% مطالبی که دلش می خواسته را ما خوانده و متوجه شده ایم.
به دو دلیل دیگر، نوشتن از قبل برای من سخت تر شده است:
- وقتی که خواننده هر روزه وبلاگ محمدرضا می شوم دچار یک کمالگرایی خاصی می شوم . از آن طرف اعتماد به نفس نوشتنم هم پایین می آید، چون او بی نظیر می نویسد و مسائلی را به نگارش درمی آورد که تا قبل از اینکه او بگوید اصلا به ان فکر هم نکرده بودم. حتی بعضا نکاتی را گوش زد می کند که شخص من خیلی قبل تر ها آن را انجام می دادم، اما بعد از شنیدن و خواندن صحبت هایش آن ها را خودآگاه انجام می دهم و اطلاعات در ذهنم طبقه بندی می شوند. به عنوان نمونه فایل صوتی امسال او برای “تِم سال” بسیار مفید بود. با امسال 3 سال است، که این کار را انجام می دهم و واقعا هم مفید است، اما بعد از فایل صوتی محمدرضا متوجه شدم که چقدر این کار به جهت گیری فعالیت های کل سال کمک می کند.
- بیش از پیش در حال خواندن متمم هستم. هر چه بیشتر می خوانم بیشتر متوجه می شوم که چقدر نمی دانم. گاهی اوقات گله می کردم که چرا به آن جایگاهی که مد نظرم هست نرسیده ام ولی بعد از خواندن متمم و متوجه شدن به اینکه چقدر اطلاعاتم اندک هست، تعجب می کنم که چطوری با این اطلاعات کم به این جایی که الان هستم رسیده ام.
در نهایت امیدوارم که سال 97 برایتان سرشار از موفقیت باشد.
با تشکر
