به سمت بدتر نرویم

در آبان سال گذشته بود که مطلبی نوشتم تحت عنوان “از این بدتر هم میشه” (اگر فرصت داشتید نگاهی به آن بیندازید)

در آنجا توضیح دادم که اگر جنگ شود یا اینکه اینستاگرام بسته شود. این دو خبر بدتری هستند که می توان این روزها انتظارشان را کشید.

به مخیله من هم نمی رسید که سال بعد در مردادماه مطلبی بنویسم که به نظر من از جنگ هم بدتر است. شاید الان پیش خود فکر کنید من برای اینکه مطلب را مهم نشان دهم اغراق می کنم اما در ادامه مطلب برای شما بیشتر موضوع را توضیح می دهم.

امروز که بحث از “طرح صیانت از حقوق کاربران فضای مجازی” است، صحبت از بسته شدن تمام سرویس ها است. نه تنها اینستاگرام بلکه گوگل و متعلقاتش (من مطمئنم آن هایی که گوگل را م یخواهند ببندند فکر می کنند گوگل فقط همان باکس ساده برای سرچ است. نمی دانند که پشت آن چقدر سرویس های مهم و پیچیده است)، توییتر، تلگرام و …

نکته مهم: بعد از این بسته شود دیگر چیزی به اسم ف ی ل تر شکن اصلا وجود خارجی ندارد و کارا نیست. چون شما بر بستر شبکه محلی ایران هستید.

اگر گوگل بسته شود می شود گفت چیزی دیگر به اسم دیجیتال مارکتینگ در ایران وجود نخواهد داشت. چون:

1. تمام ادرس های ایمیل و جیمیل از دسترس خارج خواهد شد. پس ایمیل مارکتینگ معنایی ندارد
2. چیزی به اسم گوگل و الگوریتم رتبه دهی وجود ندارد – پس سئو  و سئوکار ی وجود نخواهد داشت
3. بخش بزرگی از PPC و کل SEM از بین خواهد رفت – چون گوگل ادز ی وجود نخواهد داشت
4. بخش بزرگی از موبایل مارکتینگ به دلیل نبود گوگل پلی و فایربیس گوگل برای رصد کردن دیگر نیست

و خیلی اتفاقات دیگر که به صورت دومینویی و پشت سر هم پیش می آیند.

شاید عده ای از دوستان بگویند که در این طرح از بستن صحبتی نشده، باید بگویم بله، اما گفته است که پهنای باند ان را محدود می کنیم. یعنی آنقدر سرعت پایین می آید و اعصاب خرد کن می شود که کاربران دیگر تمایلی از استفاده از آن سرویس ها نخواهند داشت.

چرا می گویم از جنگ بدتر است

من با این مثال وارد این بحث می شوم

بیاید در ابتدا مشکلات سلامتی رو به سه دسته سیاه، خاکستری و سفید تقسیم کنیم:

سفید – کسی که بعد از یک تصادف فلج شده و ما می بینم که حالا او روی ولیچر هست.
خاکستری – کسی که سرما خورده است یا سر درد دارد، ما به وضوح نمی بینم اما شاید تا حدودی اعلائم آن را تشخیص دهیم
سیاه – کسانی که مشکلات روانی دارند – افسردگی، انحرافات جنسی و …

در مورد اول چون به راحتی ما آن شخص را می بینیم که روی ویلچر هست، کمی بیشتر رعایت او را می کنیم. کسی که سرما خورده یا سر درد دارد را با دقت کردن بیشتر شاید تشخیص دهیم و بتوانیم باری از روی دوشش برداریم. اما مورد آخر که به نظر من مخرب تر و ضربه زننده تر هست بعید می دانم به راحتی بشود فهمید

کسانی هستند که بیماری های سیاه دارند و در بین ما رفت و آمد دارند از لحاظ ظاهری خیلی موجه تر حتی افراد سالم هستند. نکته دیگر اینکه چون ما متوجه آن نقصان نمی شویم پس در برخوردهای روزمره هم نمی توانیم آن ها و مشکلاتشان را در نظر بگیریم. در صورتی که آن شخصی که پایش شکسته یا روی ولیچر هست به نظرم در صف نانوایی هم عموما سعی می کنند کار او را زودتر راه بیاندازند.

وقتی جنگ می شود ما همان شخصی می شویم که بیماری سفید دارد. جهانیان می بینند و در مورد ما صحبت می کنند. بعد از چندین سال که از جنگ عراق و ایران می گذرد همه می دانند که جنگ را اول عراق (صدام) شروع کرد. سازمان ملل ورود می کند، اخبار در مورد ما صحبت می کند. دائما هزینه را برای شخصی که جنگ را شروع کرده بالا می برند.

اما متاسفانه، تایید و تصویب “طرح صیانت از حقوق کاربران فضای مجازی” همان بیماری سیاه است. جهانیان ما را می بینند اما آنقدر اوضاعمان از لحاظ بصری وخیم نیست که دائما راجع به ما صحبت کند. پس ما می مانیم و مشکلات روانی و روحی مان.

نظری کوتاه از نگاه بیزنسی به این طرح

اگر این طرح با همین بندها تصویب شود، به جز اسنپ،کافه بازار، دیوار، بلد، دیجی کالا، آپ، نشان، یکتانت و چند کسب و کار دیگر (شاید ۱۰ تا هم نشوند) مابقی ضرر می کنند. چون این کسب و کارها در صنعت خودشان سهم بازار بزرگی دارند. برند هستند و شناخته شده. عموما اپلیکیشن دارند و کاملا در دسترس کاربران هستند و به آن معنای عمومی نیازی به دیجیتال مارکتینگ ندارند یا انقدر پولدار هستند که مارکتینگ را در فضای آفلاین انجام دهند.

حتی تصویب این طرح به نفع بسیار زیاد یکسری کسب و کارهای بزرگ می شود

گوگل مپ نباشد کاربران بلد و نشان بیشتر می شوند

گوگل پلی نباشد کافه بازار قوی تر می شود

تبلیغات گوگل (display) نباشد یکتانت بسیار بازار بهتری را در دست می گیرد

اینستاگرام نباشد، چیزی حدود ۲۰۰ تا ۵۰۰ هزار کسب و کار خرد مجبورند بیایند از بستر فروش در دیجی کالا استفاده کنند

اما متوسط ها و کوچک ها دچار مشکلات بسیاری خواهند شد که به نظرم بخش خیلی زیادی از آن ها ازبین بروند.

شاید خیلی از دوستان الان دغدغه خوزستان را داشته باشند. که واقعا هم دغدغه درستی است. اما از نظر من براساس اولویت بندی با نگاه به آینده و میزان ضربه به کشور اولویت ذهنی خودم را با داستان پایین می گویم.

صحبت خودم را با این داستان از کانال تلگرام قدیمی آقای امیر تقوی به پایان می رسانم

استاد دانشگاهی بود که از صحنه ای که یک زمان (تا جایی که خاطرم حدود ۲۰ ۳۰ سال پیش) در هند دیده بودند می گفتند. تعریف می کردند که در هند در حال کشیدن فیبر نوری بودند (یک کار کاملا تکنولوژیک) که شخصی مرده بود و جسد بی جان آن در جوب بود و برای کسی مهم نبود. می گفتند رفتم و به مهندس آن پروژه گفتم: شما در حال کشیدن فیبر نوری، بعد کسی نباشد که این جنازه را جمع کند. مهندس گفت: ببین ما اگر الان مشغول جمع کردن این ها باشیم تا آخر درگیر همین کار هستیم اما الان با اینکار که انجام میدهیم کمک بزرگتری به اینده می کنیم که این موارد کمتر شود.

در نهایت متاسفم که منابع نداریم که بتوانیم به تمام مسائل و موارد کشور رسیدگی کنیم. متاسفانه زندگی در ایران، ما را دچار انتخاب های دردناک می کند. (که البته بی تدبیری و بی کفایتی مسئولین بخش بزرگی از آن را در برمی گیرد)

پیشنهاد من:

تا می توانیم راجع به این طرح صحبت کنیم و اطرافیانمان را در جریان بگذاریم. حتی در یک گروه ۵ نفره واتس اپ

با تشکر

حمید طهماسبی