(تمام این مطلبی که اینجا ذکر می کنم صرفا تجربه شخصی هستند و هیچ ادعایی برای درست بودنشان ندارم.)
تا به حال شده است بعد از یک مدت طولانی در رابطه دوستی ناامید شوید؟
چقدر در روابط تان ضربه خورده اید؟
روی حمایت شخصی حساب می کردید اما در یک شرایط بحرانی یا کمی بحرانی متوجه شدید که، نه این آدم آنی نبود که من فکر می کردم؟
تا به حال به این فکر کرده اید که بتوانید آدم ها را زودتر بشناسید؟
من قبلا در مورد اینکه به چه شدت اهل برقراری رابطه و دوستان زیاد بوده ام، در مطلب “من برونگرا در وب” نوشته ام.
وقتی که کمیت اطراف خود را بالا می بریم در پی این هستیم که با بالا بردن جامعه آماری بتوانیم آن افراد با کیفیت اطراف خودمان را افزایش دهیم اما تجربه به من ثابت کرده است که این کار بسیار من را دچار فرسایش می کند. چندین سال بود دوست داشتم بدانم چگونه می شود هر چه سریعتر یک نفر را شناخت؟ تا وقتم و سایر منابعم را بی خودی تلف نکنم و بعد از اینکه از طرف مقابل ناامید می شوم، کلی به خودم بد و بیراه نگویم.
بعد از چند سال اتلاف منابع و فرسایش و آزمایش موارد مختلف در دوستی هایم بالاخره توانستم به یک روش دست پیدا کنم (این روش برای من خیلی مفید بوده، امیدارم برای شما هم مفید باشد).
در ابتدای دوستی بدون در نظر گرفتن بازخورد به صورت Non stop شروع می کنم به توجه و دادن سرویس. به شکلی که طرف مقابل به خود می گوید: این حمید طهماسبی بالاخره بین این همه آدم روی زمین، قدر من را فهمید. از هرگونه هزینه کردن دریغ نمی کنم (ریالی، زمانی، توجه ای، فکری و …). این رفتار من به طرف مقابل قدرت می دهد یا حداقل خودش اینگونه حس می کند. بعد از مدتی حالا دیگر وقت نشستن و نظاره کردن طرف مقابل است. خیلی سریع تر از آنکه فکر کنید، فکر کنند و فکر کنیم، خودشان را نشان می دهند.
کاملا به این جمله باور دارم که “برای شناختن افراد، باید به آنان قدرت داد“.
حالا قدرت برای هر کس می تواند متفاوت باشد و این دیگر بر می گردد به خلاقیت شما در ارائه این حس. (خواندن “آدم خوب پولدار، آدم خوب بی پول” در این لحظه خالی از لطف نیست)
این روش باعث می شود در ابتدای دوستی هزینه زیادی به شما وارد شود، اما باور بفرمایید نسبت به هزینه ای که قرار است بعد از چند ماه یا چند سال متوجه شما شود به مراتب پایین تر است.(در صورتی که آن دوست، فرد مورد نظری که شما فکر می کردید نباشد)
برای من که برای حلقه دوستانم هر کاری از دستم بربیاید انجام می دهم، شناخت زودتر افراد خیلی مهم است. چون بعضی افراد با رفتار اشتباه و ناشایست ذهنیت ما را حتی برای روابط بعدی خراب می کنند و این می تواند دید ما را نسبت به دوستی های جدید، کوتاه و محدود کند.
شاید شما پیش خودتان فکر کنید که خُب اینکه در حال حاضر یک خودافشایی بود و کسانی که از این به بعد این مطلب را می خوانند و بعد به حلقه دوستان من اضافه می شوند که دیگر بازی را می دانند. این سخن درست است
اما
نکته جالب این روش این است حتی اگر این موضوع را بدانند اثر آن کم می شود اما حذف نمی شود. (یاد فایل صوتی ترفندهای مذاکر ه افتادم. ترفند مذاکره 7 )
راستی شما دوستی هایتان را چگونه محک می زنید؟
شاید هم می گذارید در گذر زمان همه چیز مشخص شود.
با تشکر
4 دیدگاه روشن نکته کنکوری رفیق بازی
خیلی ساده یه پیاده روی دعوتش میکنم اما یه پیاده روی ساده نیست سر از کوه و جنگل و دشت کویر در میارن در مسیر از همه چیز میگن از زندگیشون از ترس هاشون از این که چگونه با اتفاقات رو به رو میشوند این که چقدر دیگران برای آن ها مهم هستند این که چه روحیاتی دارند این که چه چیز هایی را دوست دارند و برایشان مهم است.
البته تجربه شخصی بوده این داستان ولی یک باره اطلاعات خیلی زیادی از فرد جذب میکنم و رفتار های جالبی را از او میبینم
روش جالبی گفتی
خیلی ها اعتقاد دارند آدم ها را می توان در این شرایط شناخت:
– اتفاقات زندگی
– مسافرت
– وقتی مست هستند
– وقتی به قدرت می رسند
معمولا این ها رو شنیدم
به نظر من نمیشه بصورت صفر و یکی در مورد یکی دوستی نظر داد و اون رو موفق یا ناموفق قلمداد کرد.
ممکنه فردی در یک دوستی 3 ساله بار ها مارو در معرض یادگیری های مختلف یا لذت داشتن اینکه دوستی داریم که میشه بهش تکیه کرد (حتی فقط در اون لحظه) و… قرار داده باشه
من فکر میکنم که برای گفتن اینکه یک دوستی ، یک ارتباط موفق بوده یا خیر
باید به مجموعه ای از خوبی ها و بدی های اون ارتباط نگاه کرد و اون جمله معروفی که با بدی کردن یک دوست تنها یک آجر از دیوار رفاقت رو بردار خیلی در این مورد صدق میکنه
در مورد اینکه چطور اشتباه قبلی رو در مورد دوستانی که ارتباطمون باهاشون قطع شده رو تکرار نکنیم هم میتونم اینو بگم که بقول محمد رضا شعبانعلی هر مشکلی یه میوه ای داره و سعی کنیم میوه و اون اشتباه رو بچینیم عملکرد بهتری خواهیم داشت .
حمید به نظرم هر کس می‌تونه با هر روشی دوستان خودش را انتخاب کنه یا بشناسه و لزوماًً هیچ روش مطلقی برای محک زدن دیگران وجود ندارد. ما یک سری منابع پولی و زمانی و عاطفی داریم که کاملاً به خودمان تعلق داره و دوست داریم به هر سبک و سیاقی برای دیگران خرج کنیم. اصلاً ما هر کاری را می‌توانیم بکنیم و فقط آینده به ما می‌گه که امروز درست تصمیم گرفتیم یا نه. من ممکنه یک نفر را براساس یک جمله قضاوت یا پیش داوری کنم و کنار بگذارم و ممکنه پنج سال به حرفا یک گوش کنم و بعداً بگم نه این به درد می‌خوره. کدوم درسته؟ به نظرم هیچ کدام. فقط درآمد یا آرامش یا رضایت یا شادی ما در آینده معیاری است که می‌گه کدوم گزینه را نباید انتخاب می‌کردیم.
سایدبار کشویی
درباره من
حمید طهماسبی هستم.
علاقه‌مند به کارآفرینی و مدیریت
در این سایت سعی می کنم از تجربیات و مشاهدات خودم در مورد کسب و کار و زندگی روزمره بنویسم. (برای خواندن درباره من کامل تر کلیک کنید)
دسته بندی مطالب
آخرین دیدگاه ها
نوشته‌های تازه
لینک های مفید
پربازدید ها