یکی از سوالاتی که این روزها ذهنم رو مشغول کرده این هست که میگن اگر یک نفر در ایران موفق باشه همه جای دنیا موفق هست. این جمله درسته؟ یا مثل خیلی جمله ها کلی و غیر قابل استناد هست.
اصلا موفق یعنی چه؟
آیا منی که می خوام این حرف رو برای خودم مشخص کنم اصلا در ایران موفق بودم که حالا بخوام جای دیگری در دنیا این را مشخص کنم؟
اصلا اگر موفق بودم جای دیگر دنیا چه می کنم؟ شاید بشود گفت کسب تجربه بیشتر؟
شاید انجام کار بزرگتر؟ (این که میگم بزرگتر ایا به این معناست که کارقبلی بزرگ بوده؟)
آیا اصلا برای کسی مهم است که بیزنس قبلی 7 سال بوت استرپ بوده؟
نکنه حالا پیش سرمایه گذار برم بگن پس تو کار کردن با پول دیگران را بلد نیستی؟
شاید هم بگن این قبلا استارتاپی داشته که با پول خودش رشد کرده پس حتما بهترین روش هزینه کرد و بهینه هزینه کردن را بلد هست.
راستی چرا کسی براش مهم نیست ما یوزر بیس 1.5 میلیونی داشتیم. این عدد مهم نیست یا چون توی ایران بوده جذاب نیست؟
در کل حرف کسی برایم مهم نیست. هر وقت کار خودم را کردم بهترین نتیجه را گرفتم.
چند سال پیش در جلسه جذب سرمایه به رد و بدل کردن کارت ویزیت ها که رسید من کارت ویزیتم را دادم (این کارت ویزیت). آدم مقابل گفت من با این کارت ویزیتت این حس را گرفتم که تو به خودت بیشتر از بیزنست اهمیت می دهی. جوان تر بودم و خام تر، پیش خودم گفتم درست میگه. فرداش رفتم یک کارت ویزیت شرکتی زدم.
برحسب اتفاق در جای دیگر آن ادم را با فاصله زمانی خیلی کمی دیدم، با خوشحالی رفتم جلو و گفتم من رو یادتونه، اینم کارت ویزیت شرکتی. گرفت تشکر کرد، رفت
همین
حالا شاید یک عده بیان بگن تو الان نباید این صحبت را ببنی، اینه سرمایه گذاری نکرده دلیل بر غلط بودن حرفش نیست یه عده هم بگن شاید تجریه اش جای دیگه به درد بخوره، یک عده بگن طرف دنبال بهانه بوده و …
من میگم همون لحظه که به حرف کسی بیش از اندازه اهمیت دهی، همین لحظه باختی
هر رویدادی، هر روندی چندین عامل داره، همه در آن واحد هم درست میگن هم غلط. اینا بازی کلمات هست، برای بیزنس سمه. اونی برنده است که بتونه توی 100 تا دلیل، تکه بزرگ پازل رو پیدا کنه
شاید 50 علت می تونه توی مصرف سوخت کمتر خودرو تاثیر داشته باشه، اما تکه بزرگ پازل که قابل حل هست، تنظیم موتور و باد چرخ هاست تمامممممممم. بقیه بازی کلمه است
همین میشه که برای یادگرفتن زبان انگلیسی هم کاری می کنن که کمال گرا بشیم دست آخر هم اون غول رو نمی تونیم شکست بدیم. وقتی که میای از نزدیک می بیینی که طرف where رو var تلفظ می کنه. متوجه میشی دقیقا چی میگم.
آیا سایت شخصی درست بود؟ آیا بهتر نبود از اول روی لینکدین کار کرده بودم؟ (به این سوال هم فکر کردم)
به نظرم این سوال مثل این می مونه که بگیم توییتر به جای لینکدین یا اون یکی به جای اینستاگرام. هیچ کدام از این ها مفهومی ندارند تا زمانی که هدف مشخص نباشد.
مطلب پرت بعدی:
کلا کارآفرینی و بنیانگذاربودن و مدیرعاملی چقدر چیز سختیه. خیلی چالشیه. من نه به کسی میگم بیا توی اینکار نه میگم نه اما فقط یک چیز رو مطمئنم، که باید آدم چالش دوستی باشه
کلا شنا در خلاف جهت جریانه. نمی دونم براتون پیش اومده برید تو دریا شنا کنید برید جلو، حالا می خوای برگردی ماهیچه هات خسته است، حالا موج میزنه آب میره تو حلقت (الان من توی اون وضعم فعلا)
مطلب پرت بعدی:
حدود 5 سال پیش دوست داشتم لیدر بازار خدمات بشیم (اینجا به بحث گذاشته شد). حدود 3 4 سال بعد بهش رسیدیم. الان اصلا برام دیگه مهم نیست
همون که متخصص کارش رو درست انجام بده و بتونه درآمد داشته باشه و مشتری هم از کیفیت کار و قیمت راضی باشه یه هزینه ای هم به پلتفرم بدن که اموراتش بگذره بسه.
سوال سوال و باز هم سوال
الان که دوست دارم یونیکورن بشیم چی؟ نه با خدمت از ما، با بیزنس دیگر و بیزنس مدل دیگر
این هم میشه؟
شاید الان بگن این دیگه ایران نیست که راحت باشه
این دیگه رقابت جهانیه
چه مسئله ای رو می خوای حل کنی که جوابش یک میلیارد دلار می ارزه؟؟؟
به نظرم میشه به 2 دلیل:
1- چون دوست دارم
2- چون میدونم یک میلیارد چندتا صفر داره
ذهن من الان تا 5 میلیون دلار و کامل میدونه و بلده مدیریت کنه، با اون فرمول مدیریت منابع اگر بریم پس من توانایی مدیریت تا 50 میلیون دلار رو دارم، خب 50 میلیون دلار رو یه هل بدیم میرسه به 500 میلون دلار بقیه اش هم که دیگه خودش میره
واقعا به همین راحتیه؟ نمی دونم
اصلا فرق بیزنس با کتاب های دانشگاهی و نظریه ها و تئوری همینه. میاد میزنه زیر میز
وگرنه هر جور روی کاغذ بنویسیم یا بکشیم جور درنمیاد
پی نوشت: این مطلب را یک تکه تا پایین نوشته ام در مورد غلط املای یا خیلی پراکنده بودن عذر می خوام.
