یک انتخاب یا جبر جغرافیا؟

سال 2004 یعنی 1383، دو نفر اقدام به سرمایه گذاری می کنند.

نفر اول حدود 20 میلیارد تومان هزینه زمینی به مساحت 12 هکتار می کند و قصد دارد یکی از بزرگترین مجتمع های تجاری، تفریحی و توریستی جهان را بسازد.

نفر دوم 10% از سهام یک شرکت نو پا را به قیمت 500 هزار دلار حدود 500 میلیون تومان خریداری می کند.

اول در مورد نفر دوم می گویم (چون به احتمال زیاد او را می شناسید) و بعد به شرح حال نفر اول می پردازم (چون به احتمال زیاد او را نمی شناسید).

نفر دوم پیتر ثیل است، که 10% از سهام شرکت فیس بوک را می خرد، و حالا هم که از شرکت فیس بوک و موفقیت های او خبر دارید. امروز ارزش فیس بوک 492 میلیارد دلار است. که البته پیتر ثیل چند سال پیش بیشتر سهم خود را  فروخت. اما یکی از بهترین سرمایه گذاری های او بود.

و اما نفر اول، شخصی هست به نام احمد حسینی که اقدام به خرید 12 هکتار زمین یک شهربازی (شادی شهر شاهد، در عموم به آن پارک می گفتند بِزِن- اسم منطقه است) در شیراز می کند. شروع پروژه از تابستان 84 می باشد. او در صنعت ساخت مجتمع تجاری بسیار در جنوب ایران شناخته شده بود و هست.

قبل از اقدام به ساخت مجتمع خلیج فارس در کارنامه خود ستاره قشم، ستاره جنوب، ستاره فارس را داشت و در حین ساخت پروژه خلیج فارس، ساخت سیتی سنتر 1 و 2 قشم و همچنین ستاره یزد را انجام داد. در سال های پایانی پروژه خلیج فارس هم تهران مال را در تهران شروع به ساخت کرد.

پروژه تجاری، تفریحی توریستی و فرهنگی خلیج فارس یک طرح فوق العاده بود (در صنعت عمران “طرح” بزرگ تر از “پروژه” می باشد. طرح به مجموع چند پروژه گفته می شود):

  • 2500 واحد تجاری
  • 500 هزار مترمربع زیربنا
  • ظرفیت پارکینگ به اندازه 5500 خودرو
  • هایپر استار به مساحت 14 هزار مترمربع
  • هتل 7 ستاره به ارتفاع 170 متر
  • شــــهربازی سرپوشــیده (ایران لند) به مســاحت ۲۸۸۰۰ متر مربع
  • بزرگترین سالن بیلیارد کشور با ۲۵ عدد میز بیلیارد
  • بزرگترین سالن بولینگ کشور با ۱۶ خط (۲ عدد ویژه جهت کودکان)
  • حســـینیه با گنجایش بیش از ۲۰۰۰ نفر، اورژانس ، رستوران ، کافی شاپ
  • رســـتوران، فســت فود و کافــی شــاپ های متعدد
  • سینما شامل ۶ سالن ۲۳۹ نفره به مساحت حدود ۶۰۰۰ متر مربع

طرح اولیه هتل

طرح نهایی هتل

هر مقامی که می تواند به این صنعت مربوط و نامربوط باشد در طول ساخت، از این مجموعه بازدید کرده است، از شهردار شیراز و شورای شهر تا وزیر اقتصاد وقت و …

در آن سال ها با سرمایه گذاری 550 میلیارد تومان این مجموعه شروع به کارکرد.

در یکی از مصاحبه های او در 1390: (منبع)

حسینی در خصوص میزان اشتغال های ایجاد شده در جریان ساخت مجتمع تجاری، تفریحی و گردشگری خلیج فارس نیز گفت: طی پنج سال گذشته تاکنون هر سال بالغ بر دو هزار و 500 شغل مستقیم و شش هزار شغل غیر مستقیم ایجاد شده که پس از افتتاح نیز زمینه ایجاد هفت هزار و 500 شغل به طور مستقیم و 14 هزار شغل به شکل غیر مستقیم را فراهم خواهد کرد.
وی افزود: بر همین اساس هایپر استار این مجتمع اقدام به جذب 500 نفر نیرو خواهد نمود که علاقه مندان می توانند درخواست خود را به پست الکترونیکی به آدرس Hyperstar.shiraz@yahoo.com ارسال نمایند.

[بازدید مدیرعامل هایپر استار کشور به همراه عکس]

چیزی که این مجموعه بنا بود باشد

هتل آن قراربود بلندترین هتل کشور و بلندترین سازه جنوب ایران باشد اما بعد به دلیل مشکلات فرهنگی به 5 ستاره و ارتفاع آن به 160 متر و بعدا به 150 متر تقلیل یافت و در نهایت ساخت آن متوقف شد.

 چیزی که الان هست و 5 ساله که متوقف شده

شهر بازی رو باز آن هرگز ساخته نشد، قرار بود کنار هتل دریاچه مصنوعی زده شود، اما خود هتل هم تکمیل نشد. خیلی از مغازه ها هنوز حتی دکور نکردند و خیلی مغازه ها هنوز تحویل هم داده نشده.

همان مقدارمغازه های تحویل داده شده هم، بیش از 90%  بر روی شیشه خود نوشته اند “دو تا بخر سه تا ببر”

و کلا وجهه مجموعه بسیار دلخراش است.(البته به تفصیل در این کامنت یکی از علت های این مسئله را به عنوان تمرین در متمم حل کرده ام)

[اطلاعات بیشتر راجع به برادران حسینی در مصاحبه ای در مهر 92]

اتفاقی که در نهایت برای کل آن مجموعه افتاد، این بود که در اسفند 94 به مزایده گذاشته شد (به ارزش 1500 میلیارد تومان)

 

من زیاد روزنامه نمی خواندم (الان که دیگر اصلا) ولی وقتی در روزنامه مزایده مجتمع خلیج فارس را دیدم خیلی خیلی تعجب کردم.

تابستان 91 بود که یکبار احمد حسینی را در هایپر استار خلیج فارس دیدم. امده بود برای سرکشی از هایپر. خودم را معرفی کردم و گفتم در کدام قسمتِ خلیج فارس مشغول به کار هستم.

بهش گفتم اگر بشود می خواهم چند دقیقه باهاتون صحبت کنم، همون جور که داشت کارهاش را انجام می داد گفت باشه، بگو؟

گفتم فکر می کردید یه روزی همچین چیزی بسازید؟(منظورم خلیج فارس بود)

گفت: آااااارررره. چرا که نه. من از کم شروع کردم، کلی تلاش کردم تا تونستم به اینجا برسم و این رو بسازم.

گفتم: حالا راضی هستید؟

گفت: اصلا، دلار سال 83 را نگه داشته بودم الان بیشتر بُرد کرده بودم.

(راست میگه سال 91، سالی بود که دلار یکدفعه کشید روی 4000 تومان. در صورتی که با دلار زیر 1000 تومان شروع به ساخت این مجموعه کرد)

در ادامه بهم گفت: من این مجتمع رو زدم تا از شیر مرغ تا جون آدمیزاد داشته باشه، ولی الان مرغ تو بازار نیست! تو هایپر استار مرغ نیست. من دیگه چیکار کنم؟!

(اینم راست می گفت در تابستان 91 در یک برهه ای کلا مرغ در بازار نبود)

 

واقعا این را باید گذاشت پای یک انتخاب یا جبر جغرافیایی آمریکایی بودن و ایرانی بودن؟

 

با تشکر

حمید طهماسبی
4.9/5 - (14 امتیاز)

2 دیدگاه روشن یک انتخاب یا جبر جغرافیا؟

  • سلام حمید طهماسبی عزیز

    ممنونم بابت انتشار این پست.

    چقدر تخریب پارک بزن برای من علامت سوال بود. چرا با وجود این همه زمین بایر کنار پارک اما اینجا رو خراب کردن! اوایل می‌گفتم هیچ‌وقت مسبب این کار رو نمی‌بخشم. 🙂 توی یه پستِ متمم به نام “پارکهای تفریحی رهاشده” هم ناراحتی خودم رو اعلام کرده بودم.

    با خوندن این پست داغ دل من تازه شد. چقدر از پارک بزن خاطره و عکس دارم. عاشق قلعه بادی زرد رنگش بودم. اون دریاچه وسط پارک که قایق‌سواری می‌کردیم. رِنجری که تو عالم بچه‌گی ازش وحشت داشتم و با خودم کلنجار می‌رفتم آیا وقتی به سنی برسم که اجازه‌ی سوار شدن داشته باشم، جسارتش رو هم پیدا می‌کنم یا نه؟ یادش بخیر که وسط تابستون هم خنکای نسیمش پوستمون رو نوازش می‌داد.
    فکر کنم آه دل من بود که طرح موفقی نشد. 🙂

دیدگاه خود را بنویسید:

آدرس ایمیل شما نمایش داده نخواهد شد.